Galibi

Deze week weer een weekje gewerkt. Helaas 2 patienten van mij overleden in het begin van de week. Allebei wel verwacht gelukkig, maar 1 daarvan ging erg snel achteruit. Gelukkig was de belangrijkste familie erbij. Daarna voor het eerst de overlijdenspapieren in moeten vullen, zelf het familiegesprek gevoerd (wat hier overigens weinig voorstelt, omdat ze daar totaal geen behoefte aan hebben)en ook het slechtnieuwsgesprek (vlak voor de dood) gedaan. De familie wist namelijk nog niet wat er precies aan de hand was (uitgezaaide kanker), omdat de onderzoeken net pas gedaan waren en dat allemaal in ongeveer 3 uurtjes.
Verder, ik heb de storm overleefd. Ik moet zeggen dat ik ook niet zo goed snap waar de 'paniek' vandaan kwam. Er zijn inderdaad wat dakplaten van huizen af komen waaien, maar ik verbaas me erover dat sommige huizen uberhaupt nog staan (ook zonder de storm).
Toevallig was het (voor de storm al) deze week het plan om naar Galibi te gaan, waar de storm ook flink zou hebben toegeslagen. Ik was even bang dat het niet door zou kunnen gaan, maar het zou gewoon door kunnen gaan. Dus we (Christa, Anita, Linda en Maaike) zijn op pad gegaan. We werden ontvangen door Bryan (onze gids). Die komt zelf uit Galibi en had zelf ook nog niet gezien wat de schade was, omdat hij net op vakantie was geweest en met Gauri onze chauffeur. Ook was er nog een stel uit de Achterhoek bij. Onderweg was de weg erg wisselend. Grote stukken waren geasfalteerd, waar we met 100-130 km/uur overheen konden rijden (ook in dorpjes waar ook gefietst werd op dezelfde weg en waar kinderen naast de weg speelden en ook op de weg werd gezeten en de huizen 10 m naast de weg staan (waar zeuren die Nederlanders over met een geluidsscherm ;)). Er werd daar trouwens ook rustig ingehaald met meer dan 100 km/uur op een weg waar tegenliggers kwamen. Ongelofelijk dat er zo weinig ongelukken gebeuren.. Maar goed, er waren ook veel bauxietwegen met grote en kleine kuilen. De chinezen waren onderweg al druk bezig met de wegen te asfalteren. Na 3,5 uur hobbelen kwamen we aan in Abina. Vanaf daar moesten we verder met de boot. In Abina werd ons gevraagd of we naar Galibi zouden gaan. Daar werd ons afgeraden te gaan, omdat het weer zou gaan stormen. Uiteindelijk natuurlijk gewoon gegaan. Eerst waren we nog even naar Frans Guyana gegaan om daar op de markt te kijken en bij de gevangenis in Saint-Laurent du Maroni. Heel gek dat daar opeens iedereen Frans spreekt (10 minuutjes varen vanaf Abina). Eigenlijk moesten we een stempel halen bij de Tourist Office, maar die was dicht.. Dan maar geen stempel. Daarna zijn we naar Galibi gevaren. Dat was 45 minuten douchen. In de boot kwamen regelmatig ook golven water, waardoor alles door en door nat was. Gelukkig waren de tassen goed ingepakt, dus ik had nog droge spullen. Bij het uitstappen zakten we in het zand nog een enorm stuk weg, maar dat maakte toch niet meer uit. Mijn broek was toch al nat.
In Galibi waren er door de storm wat daken stuk aan de kust, maar verder zag alles er prima uit. De boten kan ik natuurlijk niet beoordelen, omdat die natuurlijk al weg waren. En toen stond ik eindelijk weer met mijn voetjes in het zand! Heel erg lekker na al die warmte! Daar horen eigenlijk wel strand en palmbomen bij en die had ik nu allebei!
Nadat we droge kleren hadden aangetrokken, zijn we naar Galibi Zoo gegaan. Daar kon je met allerlei dieren op de foto en ze vasthouden. Dat hebben we natuurlijk allemaal gedaan. Dat resulteerde in: een doodskopaapje op mijn schouder/hoofd (veel leuker/nieuwsgieriger dan in de Apenheul), een neusbeer, een schildpad, een toekan, een luiaard, een kleine kaaiman, een anaconda en een wild zwijn die tussen ons doorliep (samen met de aapjes en neusberen). Het was erg leuk om ze ook vast te mogen houden. Al was de slang en de kaaiman wel spannend.
We zouden om 4.00 uur 's nachts vertrekken om schildpadden te gaan kijken, dus eigenlijk ging iedereen vroeg naar bed (lees half 10). Ik was toen nog helemaal niet moe, dus ben nog even buiten gaan zitten met Gauri. Uiteindelijk zijn we nog even naar het strand gelopen. Het was erg helder, dus de sterren waren weer prachtig! Om 23 uur ging de stadsstroom uit en toen vond ik het ook tijd om te gaan slapen. Om 4 uur zaten we klaar om te gaan, maar toen was Bryan nog nergens te bekennen. Die kwam nog +/- 20 min later, want die had zich verslapen. Uiteindelijk pas rond 4.45 uur op stap gegaan. Weer in de boot (gelukkig minder waterig dan overdag). Na ruim 1,5 uur rondgevaren te hebben, kwamen ze nog geen schildpadden tegen en we keerder weer om. Ik dacht dat ze het hadden opgegeven en omdat er weer veel water was trokken we een zeil over ons heen. Op een gegeven moment stopten we en trokken we het zeil weg en toen zat daar een schildpad van 1,5 m groot (leatherback). En die was net pas begonnen met het proces. We hebben (bij zonsopgang) een uur gekeken hoe ze een gat aan het graven was en toen ging ze de eieren leggen. Daarna nog even gekeken hoe ze het gat dichtgooit. Uiteindelijk niet meer gekeken hoe het verder ging, want iedereen had het wel een beetje gezien en was natuurlijk moe.
Terug op Galibi nog even met de aapjes en neusberen in de dierentuin gespeeld en in het bos een tarantula gezocht en daarna weer terug gegaan naar Paramaribo. Ik zit nu nog na te deinen op mijn bed van de hobbelwegen en t varen.
Het was weer een geslaagde trip!